«و ما رمیت اذ رمیت و لکنّ الله رمی»(1)
«وقتی تیر انداختی تو نینداختی بلکه خداوند انداخت»
خدای تعالی در این آیه شریفه تیر انداختن در میدان جنگ را از رسول خدا(ص) سلب و به خود نسبت می دهد در حالی که به ظاهر این رسول خدا(ص) بوده که به سوی دشمن تیر می انداخته است.به این مقام که در آن ، سالک الی الله صدور افعال و اعمال را از خویش و بلکه از هیچیک از موجودات نمی بیند و فاعل اعمال و افعال موجودات از جمله خود را خداوند می بیند در تصوف ، مقام «فناء افعالی» می گویند.مسیح(ع) نیز که در انجیل گفته است اگر کسی سیلی به یک طرف صورتتان زد طرف دیگر را هم جلو ببرید تا بزند ، در این مقام مقیم بوده و سیلی زننده را حضرت دوست می دیده است.
--------------------------------------------
1.انفال/17
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر