۱۳۹۱ خرداد ۲۶, جمعه

ذکر قلبی(17) ، مفاهیم و اصطلاحات مشترک میان قرآن و اهل بیت(ع) و صوفیّه(83) - سلوک(11)

«فقام الیک بقلب طاهر نقیّ ، ثمّ دعاک بصوت حآئل خفیّ»(1)
 
«(حضرت سجّاد«ع»با اشاره به خویش و در برابر خداوند:) پس او با قلبی پاک و پاکیزه و روشن رو به سوی تونهاده است، سپس تو را با صدای حایل و پنهانی خوانده است.»
 
 
در این فراز از دعا ، چند نکته نورانی موجود است :
1.حضرت سجّاد(ع) با عبارت: «فقام الیک بقلب ...» به معنای: «با قلب ... به سوی تو آمده است» به حرکت قلبی و سلوک باطنی تصریح و تاکید کرده اند و بر روش قلبی و باطنی صوفیّه در حوزه دینداری ودین ورزی مهرتایید زده اند.
2.ایشان همچنین با عبارت: «قلب طاهر نقیّ» به این حقیقت اشاره می کنند که این حرکت قلبی و باطنی به سوی خدا ، تنها با طهارت و پاکی و پاکیزگی انجام می پذیرد.به عبارت دیگر ، این حرکت در جهت طهارت و پاکیزه کردن قلب صورت می گیرد و این طهارت هم به نوبه خود ، به حرکت سریع تر و صحیح تر قلب می انجامد.
3.حرف اضافه: «الی» به معنای: «به سوی» افاده حرکت و سلوک می کند.زیرا این حرف ، در معنای حرکت از مبدایی به سوی مقصدی است.
4.عبارت: «دعاک بصوت حآئل خفیّ» نیز دلالت بر «ذکر قلبی»و«ذکرخفیّ»می کند.زیرابااستناد به قسمت نخست عبارت معلوم می شود که این صدای حایل و پنهان ، صدای قلب و صدایی در مرحله و مرتبه قلب است.به ویژه که با صفت های: «حایل»و«خفیّ»نیز برقلبی بودن آن تاکیدوتصریح می فرماید. زیرا ذکر لسانی و زبانی ، ذکری آشکار است و حتّا اگر آهسته هم ادا شود باز حرکت لب ها آن را فاش می کند.
با توجّه به حقایقی که از زبان حضرت(ع) بیان شد ما به روش قلبی و باطنی صوفیّه در حوزه دین راهنمایی می شویم.این روش مکتب تصوّف است که سالک را به مدد قلب طاهر و پاک شده به وسیله «ذکر قلبی» و «ذکر خفیّ» به سوی خدا می برد.زیرا این مسایل در «دین صوری» و رایج در جامعه اصلا مطرح نیست.حرکتی که در این روش دینی مطرح است حرکت ذهنی و عقلی و زبانی و جسمانی است و هیچ ارتباطی با قلب ندارد.بنابراین ، فقط صوفیّه صافی مشرب هستند که می توانند ادّعای تشیّع کنند.دیگران حدّاکثر می توانند خود را محبّ و دوستدار اهل بیت(ع) بدانند.   
         -----------------------------------------
1.صحیفه سجّادیّه/امام سجّاد(ع)/دعای12

۱ نظر: