«زدنی الیک فاقة و فقرا»(1)
«بر نیازمندی و فقر من به خودت بیفزای.»
در این فراز شریف از دعا ، حضرت(ع) واژه: «فقر» را که معادل قرآنی واژه: «درویشی» در زبان پارسی است به کار برده اند.منظور از «فقر» در کلام حضرت(ع) فقر مالی نیست. زیرا این با جهان بینی حضرت که همیشه از خدای تعالی عافیّت می طلبند نمی خواند.منظور از این «فقر» ، «فقر ذاتی»در برابرغنای ذاتی حضرت حقّ است.حضرت(ع) از خدای تعالی معرفت روز افزون نسبت به «فقر ذاتی» خود در برابر غنای ذاتی او را می طلبد.
-----------------------------------------
1.صحیفه سجّادیّه/امام سجّاد(ع)/دعای47
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر