«اللهمّ اسلک بی الطریقة المثلی»(1)
«خدایا مرا در کامل ترین طریقت سلوک بده و راه ببر!»
در این فراز از دعا ، حضرت سجّاد(ع) واژه های: «سلوک» و «طریقت» را که از اصطلاحات کلیدی مکتب تصوّف هستند به کار برده اند.به کار بردن این دو اصطلاح در کنار هم ، حکایت های زیادی دارد.از جمله اینکه حضرت(ع) به این وسیله مکتب تصوّف و آموزه های صوفیانه را تایید و تصدیق کرده اند.
دانشجویان و طلاب و پژوهشگران زیادی تا حال از بنده پرسیده اند که با این همه طریقت ها و سلسله های زیادی که وجود دارد کدامیک حق و کامل هستند؟حضرت سجّاد(ع) در این فراز از دعا پاسخ مناسب را به اینان داده اند.وقتی حضرت(ع) از خدای تعالی درخواست هدایت به «کامل ترین طریقت»را می کندبه معنای این است که طریقت ها و راه های زیادی وجود دارد که می توان از آن ها به سوی خدا رفت.پس این طریقت ها و سلسله هایی که اینک در جهان اسلام و تشیّع وجود دارند هر کدام که بر شریعت و سنّت نبوی و اهل بیت حرکت کنند می توانند سالک را به خدا و مقام فناء فی الله برسانند و هدایت کنند.اما یک طریقت و یک سلسله وجود دارد که قطب و آدم وقت در رأس آن قرار دارد و ناگزیر آن طریقت و سلسله ، کامل ترین و بهترین طرایق و سلاسل است و زودتر و کامل تر و پخته تر سالک را به مقصد می رساند. طالب سلوک راه خدا باید چنان حضرت(ع) از خود خدای تعالی درخواست کند تا خود خدا او را در خواب و بیداری به آن طریقت و سلسله کامل تر هدایت کند.
-------------------------------------
1.صحیفه سجّادیّه/امام سجّاد(ع)/دعای20
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر