«اکتب لی امانا من سخطک و بشّرنی بذلک فی العاجل دون الاجل بشری اعرفها و عرّفنی فیه علامة اتبیّنها»(1)
«امانی در برابر خشمت برایم بنویس! و در دنیا - جدای از آخرت - بشارتی در باره آن به من بده که من آن را بشناسم و در این زمینه نشانه ای به من بشناسان که آن را به روشنی دریابم.»
در این فراز از دعا ، حضرت سجّاد(ع) فعل های: «اعرف» و «عرّف» را که از ریشه: «عرف» و هم خانواده با «معرفت» و دلالت کننده بر آن هستند به کار برده اند.حضرت(ع) با عبارت: «فی العاجل» بر اینکه دریافت این معرفت در زندگی دنیایی ضرورت دارد تاکید و تصریح کرده اند.به عبارت دیگر از دیدگاه حضرت(ع) کسب و دریافت «عرفان» و «معرفت» ضرورت دارد و واجب است.برخی گمان می کنند که بدون طیّ طریقت تصوّف که منجر به دریافت عرفان الهی از ذات اقدس حضرت باری تعالی می شود می توان دیندار بود و به سعادت رسید و از عذاب الهی در امان بود.اما این تاکید و تصریح حضرت(ع) نشان می دهد که اینگونه نیست و برای جلب رضایت الهی و در امان ماندن از عذاب او باید به کسب و دریافت «عرفان» و «معرفت» الهی پرداخت و این واجب است و ضرورت دارد.
---------------------------------------
1.صحیفه سجّادیّه/امام سجّاد(ع)/دعای16
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر