«اجعل فی ذلک الیوم ... فی احبّآئک مصدری»(1)
«در آن روز(=قیامت)،خاستگاه مرا درمیان دوستانت قرار ده!»
در این فراز از دعا ، حضرت سجّاد(ع) واژه: «احبّآء» را که از خانواده «محبّت» است به کار برده اند.با توجّه به آنکه ضمیر مخاطب: «ک» اشاره به ذات الهی دارد ، در حقیقت ، حضرت تقاضای اضافه شدن در جمع آن گروه از احبّآء و دوستان الهی را کرده اند که به مقام «فناء فی ذات الله» نایل آمده اند.و این نشان می دهد که دین اهل بیت(ع) بر مدار «محبّت» می چرخد و صوفیّه مدار محبّت در حوزه دین را از ایشان اخذ کرده اند.
----------------------------------------
1.صحیفه سجّادیّه/امام سجّاد(ع)/دعای53
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر