«فیا من توحّد بالعزّ و البقآء و قهر عباده بالموت و الفنآء»(1)
«ای کسی که در مقام عزّ و بقاء یگانه و تنها است ، و با مرگ و فناء بر بندگانش غلبه می کند و مسلّط می شود.»
در این فراز از دعا ، امام(ع) دو مفهوم و اصطلاح : «فناء» و «بقاء» را به کار برده اند که هر دو از مفاهیم و اصطلاحات کلیدی در مکتب تصوف هستند و به این شکل معلوم می شود که مفاهیم و اصطلاحاتی که صوفیّه به کار می برند ریشه در کجا دارد.
----------------------------------
1.دعای صباح/امام علی(ع)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر