۱۳۹۱ اردیبهشت ۲۵, دوشنبه

مفاهیم و اصطلاحات مشترک میان قرآن و اهل بیت(ع) و صوفیّه(24) - معرفت(5) ، حقیقت(2) ، شهود(1)

«و اذا سمعوا ما انزل الی الرّسول تری اعینهم تفیض من الدّمع ممّا عرفوا من الحقّ یقولون ربّنا آمنّا فاکتبنا مع الشاهدین»(1)

«وقتی(قسّیسان و راهبان) آنچه را بر رسول نازل شده است می شنوند می بینی که چشمانشان بخاطر آنچه از حقیقت می شناسند اشک می ریزد در حالی که می گویند : ای پروردگار ما ، ما ایمان آورده ایم پس ما را در زمره شاهدان بنویس.»


در این آیه شریفه ، سخن از قسّیسان و رهبانان مسیحی است.همانطور که می دانیم ، راهبان و قسّیسان گروهی از مسیحیان بوده و هستند که گرایشات باطنی و طریقتی و سلوکی در درون دین مسیحیّت دارند و با عزلت از مردم تمام توجّهشان را به سلوک الی الله و جلب رضایت الهی معطوف می کنند.خداوند در این آیه شریفه ، روش مبتنی بر معرفت ایشان را که منجر به شناسایی حقیقت در هر لباسی حتّا در لباس یک دین و آیین جدید شده است می ستاید و در حقیقت روش عزلت گرایانه مبتنی بر کسب «معرفت» را می ستاید.دراین آیه شریفه،ترکیب مفاهیم واصطلاحات: «معرفت» (=عرفوا)،«حقیقت»(=الحقّ)و«شهود»(=الشّاهدین) که هر سه از مفاهیم و اصطلاحات کلیدی مکتب تصوّف هستند بسیار جلب توجّه می کند و بسیار چشم نواز است و ما را به سوی روش صحیح دینداری و دین ورزی که روشی مبتنی بر شهود حقیقت و کسب معرفت ، و در حقیقت همان روش صوفیّه و مکتب تصوّف است راهنمایی می کند.
                --------------------------------
1.مائده/83

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر