«و انّه فی امّ الکتاب لدینا لعلیّ حکیم»(1)
«همانا آن(=قرآن) نزد ما در امّ الکتاب و علیّ و حکیم است.»
خداوند در این آیه شریفه ، دو اسم از اسماء حسنای خود ؛ یعنی اسم های : «علیم» و «حکیم» را به کتاب کریمش ؛ قرآن نسبت داده و قرآن را دارای این دو اسم و «علیم» و «حکیم» دانسته است.از طرف دیگر و بر اساس کریمه : «و علّم آدم الاسماء کلّها»(2) ، «و همه اسم های خود را به آدم تعلیم کرد» انسان کامل که همان خلیفة الله فی الارض است صاحب و دارای همه اسماء الهیّه است.و از طرف دیگر و در مباحث پیشین مربوط به قطب ، ثابت کردیم که از دیدگاه قرآن و اهل بیت(ع) راه کمال به روی همه از جمله اقطاب و مشایخ صوفیّه باز است و همگان از جمله اینان هم می توانند انسان کامل و مظهر همه اسماء و صفات الهیّه شوند.در نتیجه ، اقطاب تجلّی و مظهر عینی قرآن و خود ، قرآن حقیقی هستند و این قرآن مکتوب ، صورت مکتوب اقطاب یا همان انسان کامل است و حقیقت هر دو ، ریشه در امّ الکتاب که نزد خداوند است دارد.
----------------------------------
1.زخرف/4
2.بقره/31
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر