«یا حبیب من تحبّب الیک»(1)
«ای دوستدار و عاشق کسی که به تو اظهار عشق و محبّت می کند.»
در این فراز از دعا ، حضرت سجّاد(ع) واژه های : «حبیب» و «تحبّب» را به کار برده اند که از ریشه «حبّ» و «محبّت» هستند.حضرت به ما می آموزند که مسیر و راه محبّت و عشق ، یک مسیر دو سره و دو طرفه است.اگر کسی با مرکب و ماشین محبّت و عشق ، به سوی خدا حرکت کند خدا نیز به او محبّت پیدا می کند و عاشق او می شود.برای یک بنده چه سعادتی بالاتر از این است که خداوند به او محبّت بورزد و او را دوست بدارد؟ در این فراز ، حضرت یک بار دیگر به همه ما می آموزد که به کسانی بپیوندیم که روش دینداری و دین ورزی آن ها مبتنی بر حرکت بر صراط مستقیم «محبّت» و «عشق» است.
------------------------------------------------
1.دعای ابو حمزه ثمالی/حضرت سجّاد(ع)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر