على عليه السلام: «البسوا الثياب
من القطن. فإنه لباس رسول اللّه و لباسنا. و لم "يكن يلبس الصوف و الشعر"
إلامن علة.» (1)
«جامه هاى پنبه اى
بپوشيد كه لباس رسول خدا و لباس ما است. رسول خدا "جامه پشمين و مويين" به
تن نمى كرد مگر بنا به انگيزه اى.»
براى يك پيامبر بزرگ
الهى چه انگيزه اى بالاترو برتر ازجهاد با نفس وتعليم راه هاى آن به پيروانش مى باشد؟ همان گونه كه در روايات ديگر خواهيم ديد رسول اكرم صلى الله عليه وآله وسلم و ائمه اطهار عليهم السلام به عده اى پوشيدن «لباس پشمين» و به عده اى ديگر پوشيدن لباس پنبه ای و لطيف را توصيه مى كرده اند.
دليل آن هم روشن است. زيرا بر اساس فرمايش نبوى، پيامبران و به تبع آنان ائمه و اولياى الهى
مأمورند تا به اندازه تحمل و به قدر عقل هاى مردم با آ نان سخن گويند. در كريمه الهى هم چنين آمده
است: «و لانكلف نفسا إلا وسعها» (2) ، «ما هيچكس را مگر به قدر توانش تكليف نمى كنيم.»
بنابراين ايشان به كسانى كه تحمل سلوك الى اللّه را نداشته و به رعايت احكامى از شريعت اكتفا كرده
بوده اند دستورات سخت و شاق از جمله پشمينه پوشى نمى داده اند، و خود نيز -چنان كه خواهيم ديد- به هر دو
دستور عمل مى كرده اند. به اين ترتيب كه براى رعايت حال عوام، لباس نرم و لطيف و براى همراهى
و همدردى با خواص، در زير آن لباس لطيف، «لباس پشمين و مويين» و زبر و خشن به تن مى كرده اند.
--------------------------------------------
1.کافی/ج2/ص450
2.انعام/152
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر