عقبة بن علقمة مى گويد:
«دخلت على أمير المؤمنين فإذا بين يديه لبن حامض قد آذانى حموضته وكسر يابسة. قلت: يا أمير المؤمنين أتأكل مثل هذا؟ فقال لى: يا أباالجنود أدركت رسول
اللّه صلى الله عليه وآله وسلم يأكل أيبس من هذا و "يلبس أخشن" من هذا. فإن لم أخذ بما أخذ به رسول اللّه خفت
أن لا الحق به.»(1)
«بر أمير المؤمنين
وارد شدم در حالى كه در برابرش دوغ ترشى- كه بوى ترشى آن آزارم مى داد- و چندتكه نان بود. گفتم: اى اميرمؤمنان آيا چنين غذايى تناول مى كنى؟ به من گفت: اى ابوالجنود
جز اين نيست كه من رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم را چنين يافتم كه
غذايى خشك تر و "لباسى زبرتر و آزار دهنده تر" از اين مى پوشيد. اگر آن چنان كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم عمل مى كرد عمل
نكنم مى ترسم پس از مرگ به او ملحق نشوم.»
ملاحظه مى شود
كه اين فرمايش علوى، نظريه ما را مبنى بر اين كه «پشمينه پوشى» سنت رسول اكرم صلى الله عليه وآله وسلم و به تبع ايشان
سنت خود على عليه السلام نيز بوده است تثبيت
مى كند.در این روایت ، منظور از لباس خشن و زبر و آزار دهنده ، لباس پشمی است.
----------------------------------------
1. كنز العمال/ ح
7797
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر