«الحمدلله الّذی رکّب فینا آلات البسط وجعل لنا ادوات القبض ومتّعنا بارواح الحیوة»(1)
«ستایش خداوندی را است که در ما و برای ما وسیله های بسط و قبض را نهاد و ما را از روح های زندگی بهره مند کرد.»
واژه های : «بسط» و «قبض» که در نیایش بالا در کلام عمیق حضرت سیّد السّاجدین به کار رفته است از واژه ها و مفاهیم کلیدی و پایه ای تصوف هستند که به مثابه دو بال برای پرواز سالک به سوی منازل و مقامات بالاتر قرب الهی عمل می کنند.در «بسط» ، تجلیّات جمالیّه حضرت حقّ ، سالک را امیدوار می کند و بال و پر می دهد و به سوی خود جذب و به خود مجذوب می کند و در «قبض» ، تجلیّات جلالیّه حضرت خداوندی سالک را دفع می کند و گویی به عقب می راند و او را متوجّه عیب ها و نقص های عبودی و سلوکی خود می کند تا او با رفع آن عیب ها و نقص ها لیاقت و شایستگی عبور از حالات و مقامات پایین تر را به حالات اصیل تر و مقامات عالی تر پیدا کند.در مجموع ، بال های «قبض و بسط» راه های آسمانی و غیبی قرب الی الله و فناء فی الله را به سالک می نمایند و به روی او می گشایند.به همین جهت است که حضرت -روحی فداه- می فرمایند که خداوند با وسیله های «قبض و بسط» ما را به نعمت روح های حیات و زندگی متنعّم می کند و به این واسطه خداوند را سپاس می گوید و شکر می گذارد.
-------------------------------------------------
1.صحیفه سجّادیّه/دعای1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر